No tengo hielo,

Het gebeurt maar zelden, dat je ergens iets drinkt of eet en de smaak zo goed is dat het door je lijf giert van je kleine teen tot ergens hoog in je hoofd. 2 jaar geleden dronken we ergens in een gezellig dorpje in peru, huanchaco genaamd, verse limonda. Onbeschrijflijk lekker, een smaak- en energiebom om niet snel te vergeten. Van zodra de reisplannen ontstonden en huanchaco in ons reisschema stond, begonnen we dan ook stiekem uit te kijken naar dé verse limonade.

Vandaag was het dan eindelijk zover, lichtjes opgewonden bestellen we onze limonade, waarop de ober antwoordt: “no tengo hielo” (ik heb geen ijs). Misschien manana, na onze vorige ervaringen weten we dat manana niet altijd morgen is maar eerder ergens in de toekomst vanaf morgen, een beetje hopen op morgen…

Tot zover deze totaal nutteloze anekdote ( vooral geschreven voor bram en stimi :p ), laten we beginnen bij het begin…

Buenos Aires,

Een stad die alle richtingen uit kan, lijkt ons. Enerzijds prachtige parken, waaronder een groot vogelpark op de rand van de stad ( de moeite waard!), alle soorten mensen lopen hier rond. Europese immigranten bellen met de duurste gsms en nazaten van de oudste inwoners van het land pluizen de vuilbakken uit. Parken worden netjes onderhouden maar ook grote wolkenkrabbers stijgen vlot de lucht in. Eigenlijk een beetje Brussel, maar dan zuidamerikaans gekruid. Echte stadsliefhebbers zullen we nooit worden en voelen ons een beetje bedrogen door Julia’s tango.

Hop, volgend vliegtuig op: Lima!

2 jaar geleden vluchtten we hier snel weg, deze keer geven we Miraflores (wijkje van Lima) toch een 2^de kans. En we moeten toegeven dat het ons toch wel kon bekoren, de zon scheen, dat doet al veel natuurlijk, maar toch, misschien moeten we die steden gewoon wat meer ontdekkingstijd geven.

We dolen wat rond, genieten van een lekker hapje in een plaatselijk restaurantje en volgen de vlucht van parapentes boven Miraflores ( voor een volgende keer?)

Hop, bus op: Huanchaco!

Hier hebben we enorm naar uitgekeken. Na een lange nachtbus (11u) eindelijk aangekomen in ons kustdorpje dat ons 2 jaar geleden enorm kon charmeren. Yenth (shaper van onze surfplanken) staat ons al op te wachten en brengt ons naar het hostalletje van zijn vrouw, we krijgen een ruime kamer met privé-badkamer: hier gaan we enkele dagen rusten…

( klinkt misschien wat gek als je 10 maanden weg bent, maar geloof me 2 lange vluchten en een nachtbus en de klok die altijd maar terugdraait, kruipt in je kleren)

Vandaag testte dries zijn plank al even uit (ik nog te moe) en hij is meer dan tevreden.

Ik probeer het morgen, manana, hopen dat het lukt…