We gaan hem missen, 55 dagen leidde hij ons over hoge bergen en langs diepe kliffen door de mooiste landschappen. Hij durfde zich al eens koppig in wat zand of modder vast rijden en had het soms moeilijk steile bergen op te klimmen maar elke avond opnieuw beloonde hij ons met een rustig slaapplekje en een mooi uitzicht. ’s Avonds genoten we van een filmpje onder de warme dons terwijl hij moedig weerstand bood tegen de soms hevige wind. We hadden bijna spijt dat we de duurste verzekering kozen voor hem tot hij op de voorlaatste dag een hockeybal in zijn achterruit opving, we gaan hem missen, onze Jucy-condo-van.

Maar laten we beginnen waar het vorig verhaaltje stopte, terug op het noordereiland.

Het valt misschien moeilijk te begrijpen maar reizen kan soms vermoeiend zijn, elke dag een nieuwe slaapplek vinden, je weg zoeken langs onbekende wegen en overweldigd worden door prachtige landschappen. We besluiten het dan ook even “rustiger” aan te doen en terug noordwaarts te rijden langs de westkust die we al eerder verkenden en waar de kans op golven groter is. Deze keer stoppen we in de minder toeristisch dorpjes en ontdekken al eens een zaterdagmarktje met lekkere pannenkoeken of een lokale zondagse rugbywedstrijd. Met een volle watertank en een voedselvoorraad voor enkele dagen laten we onze auto eindelijk even rusten en kamperen op een zalig plekje, net aan het strand met aan beide kanten een riviertje en bengelende hangbruggen

Tussen de groene heuvels en de wilde stranden die zo kenmerkend zijn voor deze kant van het eiland reist een ‘perfecte’ vulkaan de hoogte in. Nieuwsgierig naar het zicht van op deze kegel, profiteren we van een zonnig dagje om zo hoog mogelijk te klimmen. De top zelf zit helaas in de wolken en de wind daar boven waait ook hard maar het zicht een eind lager is zeker de moeite waard.

Aan de voet van de vulkaan ligt een gezellig stadje, New Plymouth met een 7km lange ‘walkway’ langs de kust. We trekken onze sportschoenen aan en houden onze conditie op peil met een stevige avondjogging over dit netjes aangelegde wandelpad. Na enkele wisselvallige weken wordt er mooi weer voorspeld en we doorkruisen snel het land om nog even de Coromandal Peninsula aan de oostkust te verkennen

De eerste avond parkeren we nog eens in een “holidaypark” en genieten van een hotpool onder een prachtige sterrenhemel. Zo’n warme hotpool kan je hier zelfs gewoon op het strand vinden, even wachten op laag tij, een putje graven en genieten van je eigen warme badje met een paar mooie golfjes als uitzicht. Het coromandal peninsula heeft nog meer moois te bieden, zo kom je na een korte wandeling door een bos terecht op een verlaten strandje met witte rotsen, ons camerahoesje vindt het hier zo mooi en verstopt zich diep onder het zand (ok, ik zal maar toegeven dat ik het ben kwijtgeraakt…).

De voorlaatste avond parkeren we net buiten Auckland, we kijken tevreden terug op ons reisje door Nieuw-Zeeland, genieten van de laatste keer eten klaarmaken in het busje, vragen ons af of die dure verzekering nu wel nodig was tot, BANG, een hockeybal door onze achterruit vliegt. De “schuldige” komt zich al snel verontschuldigen en biedt ons een nachtje op zijn oprit aan met een warme douche en een kopje koffie de volgende ochtend. En zo hebben we er weer een vriendje bij en was die verzekering dan toch zijn geld waard.

Na een bezoekje aan Auckland en een laatste regenbui zijn we klaar om verder te reizen naar onze laatste bestemming: Indonesië, maar eerst nog even op city-trip in Sydney.